Το να έχεις απορρίψει τον εαυτό σου ή κάποιες πτυχές αυτού, σημαίνει κάτι. Το να έχεις απορρίψει τον εαυτό σου ή κάποιες πτυχές αυτού χωρίς να το συνειδητοποιείς να το αναγνωρίζεις ή να μπορείς να το παραδεχτείς, σημαίνει κάτι άλλο. Το τελευταίο διάστημα, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι μέσα σου υπάρχουν κομμάτια του εαυτού σου και πτυχές της προσωπικότητάς σου που μέχρι και σήμερα δεν έχεις επιτρέψει να εκφραστούν… Μπορεί κάποιος ή κάποιοι γενικότερα να σου πέρασαν τα κατάλληλα μηνύματα που εσύ υιοθέτησες για να γίνει αυτό ή μπορεί απλά κάποιες καταστάσεις να σου δημιούργησαν τα κατάλληλα συναισθήματα… φόβο ενοχές ντροπή κλπ που σε οδήγησαν στο να μην εκφράσεις άλλα βαθύτερα συναισθήματα ή ανάγκες που είχες μεγαλώνοντας. Αυτό κατέληξε να γίνει σε σένα, μια ασυνείδητη συνήθεια και τελικά εγκλωβίστηκες σε μια οικειοθελή συναισθηματική καταπίεση που ενσωμάτωσες στο συναισθηματικό σου σώμα ως φυσιολογική. Τα οικονομικά σου, μέσα σε αυτήν την περίοδο, δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα που βάζεις γιατί έχεις πολλά άλλα που σου τραβούν την προσοχή αλλά ασχολείσαι με αυτά στον βαθμό που είναι απαραίτητος να ασχοληθείς για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες. Από την μία έχεις καταφέρει να διατηρήσεις πολλές ισορροπίες σε αυτόν τον τομέα τον τελευταίο καιρό, αλλά από την άλλη ένα έξοδο που είτε δεν είχες υπολογίσει είτε αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε σε βγάζει λίγο εκτός προϋπολογισμού. Πρόσεξε πολύ μια οικονομική επένδυση που μπορεί να υλοποιηθεί μέσα από μια συμφωνία που φαίνεται πολλά υποσχόμενη αλλά τελικά μπορεί να αποδειχθεί λάθος. Άφησε τα σημάδια να σου δείξουν τι πρέπει να γίνει με αυτήν. Αν οι δυσκολίες προς αυτήν, σε παραξενέψουν, θυμίσουν αυτό που μόλις διάβασες… Αν δεν έχεις σχέση και σκέφτεσαι μόνο έναν ίσως καλό γάμο (ή κάτι ανάλογο), απλά «ατύχησες». Το πρώτο στάδιο του σεξ που πήγε; Το δεύτερο του έρωτα σε απασχολεί; Το να καλύψεις τις βαθύτερες συναισθηματικές σου ανάγκες, σου λέει κάτι; Η δημιουργική σου δύναμη που μπορεί να εκφραστεί μέσα σε μία απλή και μόνη σχέση, (τουλάχιστον φιλοσοφικά μιλώντας) σε αγγίζει; Ή απλά βλέπεις ένα και μόνο πράγμα…; Την τακτοποίηση που ένας Γάμος… σου έχουν πει ότι θα φέρει στην ζωή σου. Όσο κάθεσαι και κοιτάς την κορυφή του βουνού, δεν πρόκειται ποτέ να την φτάσεις. Αυτή μπορεί να σου δείξει μόνο το που. Πού μπορείς να φτάσεις αν τώρα εδώ κοιτάξεις κάτω, μπροστά σου, στην επόμενη θέση που θα βάλεις το «πόδι» σου. Το επόμενο βήμα είναι αυτό που θα σε οδηγήσει στο επόμενο και στο επόμενο… Αυτό όμως δεν είναι η κορυφή που εσύ έχεις μέσα στο μυαλό σου. Το επόμενο βήμα είναι να καλύψεις όχι την σημαντικότερη αλλά την βαθύτερη ανάγκη που έχεις ως άνθρωπος (αν το θέμα της πείνας το έχεις λύσει). Τότε θα καταλάβεις τι σημαίνει και τι έχει επάνω της εκείνη η κορυφή που από επάνω της θα μπορείς να κοιτάς εσένα πίσω στο παρελθόν και θα κουνάς το κεφάλι σου με κατανόηση για αυτό που τώρα αισθάνεσαι και έχεις μυθοποιήσει ή πιο απλά εξιδανικεύσει, για να αποφύγεις τον φόβο της πιθανότητας της αποτυχίας στο να δώσεις στον εαυτό σου αυτό που θα τον ικανοποιούσε περισσότερο και όχι αυτό που απλά θα τον καταξίωνε. Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις τον ή την κατάλληλη υποψήφια, ξαναδιάβασε αυτήν την παράγραφο και σύγκρινέ την με αυτό που αυτός ο άνθρωπος σε «έκανε» να αισθανθείς. Αν δεν έχεις δουλειά, βρίσκεις αυτήν που έχεις ανάγκη τώρα να βρεις. Δεν βρίσκεις αυτήν που θα ήθελες. Το τι από τα δύο είναι πιο σημαντικό, η δουλειά που έχεις ανάγκη ή η δουλειά που επιθυμείς, το γνωρίζεις εσύ. Στην πράξη όμως ακολουθάς αυτό που πρέπει και αυτό που είναι τώρα απαραίτητο. Μην αφεθείς σε νοητικές παρεκκλίσεις που μπορεί απλά να σου κλείσουν τον δρόμο. Έχεις δει ποτέ να ξημερώνει με το πάτημα ενός κουμπιού; Γιατί θέλεις αυτό να γίνει στην ζωή σου;. Ωραίο θα ήταν αλλά δεν γίνεται. Η εσωτερική αναζήτηση, χάνει την έννοιά της και την αξία της όταν γίνεται εμμονή. Είναι άλλο πράγμα να κατανοείς τις αιτίες… (εσωτεριστικά μιλώντας) και άλλο το να κολλάς σε αυτές που μπορούν να σε οδηγήσουν στο να κατηγορείς τον εαυτό σου απλά γιατί έχεις προσκολληθεί στον θρήνο της απογοήτευσης που λειτουργεί με τα χρόνια ως μία αυθύπαρκτη οντότητα που «παρακαλάει» (θρηνεί) για απελευθέρωση αλλά δεν γνωρίζει να κάνει κάτι άλλο. Νοιώσε το νόημα αυτού που μόλις διάβασες. Μπορεί να το κατανόησες. Στον βαθμό όμως που θα το νοιώσεις, σε αυτόν τον βαθμό θα νοιώσεις και το τι πρέπει να το κάνεις…!

Leave a Reply

Your email address will not be published.