Από την Έφη Πετροχείλου

Σώμα μου σ’ ευχαριστώ

Είμαι ευγνώμων στο σώμα μου που με έχει υπηρετήσει πιστά, ακούραστα, σιωπηλά, σταθερά από τότε που γεννήθηκα και χωρίς να μου ζητήσει ποτέ τίποτα.
Του ζητώ να με συγχωρέσει για τις φορές που το κακοποίησα, που δεν το σεβάστηκα με τις καταχρήσεις που έκανα.
Με τις αρνητικές σκέψεις που το γέμισα, με τις τοξικές τροφές που το φόρτωσα, με το υπερβολικό ή το καθόλου φαγητό που το ανάγκασα να υποστεί, με την αβάσταχτη κούραση, με την απορριπτική στάση μου για τις ατέλειές του, για τον θυμό και την ανυπομονησία μου όταν προς στιγμήν αρρώστησε, για την άρνησή μου σ’ αυτά που προσπαθούσε να μου πει κι εγώ δεν ήθελα να ακούσω, για την αγνωμοσύνη μου να μην του πω ούτε ένα ευχαριστώ για την ανιδιοτελή, διακριτική προσφορά του τόσα χρόνια.
Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής και παραβιάζοντας το σώμα είναι σα να μη σέβεσαι την εκείνη. Αγνοώντας το σώμα είναι σα να περιφρονείς την ψυχή. Όταν το σώμα μας βαράει καμπανάκια, είναι η ψυχή μας που προσπαθεί να μιλήσει μέσα απ’ αυτό, που προσπαθεί να μας προειδοποιήσει για κάποια ενδεχόμενη ασθένεια, αν δεν αλλάξουμε στάση.
Και ποτέ δεν είναι αργά ν’ αναγνωρίσουμε κάποια λάθος στάση, ν’ αναθεωρήσουμε και να αλλάξουμε και πορεία και στάση. Αυτό δε μας υποτιμά. Μας τιμά!
Ένα καθημερινό Ευχαριστώ στα ζωντανά κύτταρά μας, στο σώμα μας, στο όχημα της ψυχής μας, είναι το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε ως ένδειξη Ευγνωμοσύνης για τις άπειρες υπηρεσίες που μας πρόσφερε και συνεχίζει να μας προσφέρει.

About The Author

Leave a Reply

Your email address will not be published.