Εάν κατ’ υπόθεσιν ο πιστός, πού πεθαίνει, δέν πηγαίνει στήν Παρουσία τού Κυρίου (ενώ ό Απ.  Παύλος έλεγε πώς ήθελε νά αναχωρήσει από τό σώμα του αυτό καί νά είναι μέ τόν Κύριο, διότι είναι πολύ πλέον καλύτερα), εάν λέω, δέν είναι στήν Παρουσία τού Κυρίου, αλλά βρίσκεται σέ μιά ασυνείδητη κατάσταση ύπνου, καί θά ξυπνήσει πλέον κατά τήν ανάσταση τών δικαίων, τότε αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός θα πρέπει λογικά νά ασχοληθεί μέ τήν ψυχή αυτή όταν ξυπνήσει πλέον, καί όχι πρίν, εφόσον δέν έχει συνείδηση. Αυτό όμως δέν ευσταθεί Βιβλικά ούτε αντέχει σέ μιά σοβαρή έρευνα.

Ό Ιησούς Χριστός περιμένει κάθε παιδί Του πού λυτρώθηκε από τήν αμαρτία, χάριν τού Αγίου Αίματός Του, τόν περιμένει νά τόν εισάγει στήν Παρουσία Του. Αυτό γίνεται γιά τήν ψυχή τού πιστού μετά τόν θάνατο του, ενώ όταν γίνει ή τελική ανάσταση μας, τότε η ψυχή θά ενδυθεί τό άφθαρτο πλέον σώμα γιά νά κατοικίσει, όπως τό Σώμα πού πήρε ό Χριστός μετά τήν Ανάστασή Του, όπου δέν θά υπόκειται σέ φθορά, σε πόνο, σε αρρώστια, σε αμαρτία.

“Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν” [Α’ Κορινθίους: ιε’ 53].

Γιατί όμως έκανα αναφορά στόν Χριστό πού περιμένει νά υποδεχθεί κάθε παιδί Του αμέσως μετά τόν θάνατό του; Αναφέρθηκα σ’ αυτό διότι αυτό μού δείχνει ή Αγία Γραφή, ο γραπτός Λόγος τού Θεού. Άς ενθυμηθούμε γιά λίγο τήν περίπτωση τού Στέφανου, τήν στιγμή τού λιθοβολισμού του.

Διαβάζουμε γιά τήν στιγμή εκείνη, ότι, ο Στέφανος:

Leave a Reply

Your email address will not be published.