Edit-Om : Το προσφυγικο η τελευταια μας ευκαιρια!

Edit-Om: Το προσφυγικό η τελευταία μας ευκαιρία!

Τα τελευταία χρόνια ακούω και μιλάμε συνεχώς για πνευματικότητα, για εξύψωση ψυχής και πνεύματος και για έναν καλύτερο εαυτό που όλοι μας προσπαθούμε να φτάσουμε. Τελικά τις περισσότερες φορές καταλήγει αυτή η ενασχόληση με τον εαυτό σε μία ναρκισσιστική ανευ ουσίας αναζήτηση που σκοπό έχει απλά τη δική μας ηρεμία και χαλάρωση μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας και δεν σχετίζεται καθόλου με μία ουσιαστική πνευματική μεταμόρφωση.

Για αυτό και βλέπουμε πολλές φορές ανθρώπους να ασχολούνται χρόνια με τον πνευματικό τομέα και τελικά να καταλήγουν εγωιστές και καλοπερασάκηδες.

Η κοινωνία τώρα γενικότερα παγωμένη κάτω από τον τρόμο του δόγματος του Σοκ δεν μπορεί να αντιδράσει και μένει παθητική στα διάφορα ερεθίσματα. Μάλιστα άλλες κοινωνίες που δεν έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς φαίνονται ακόμη πιο αρτηριο-σκληροτικές και χωρίς πραγματική αντίδραση απέναντι στα πράγματα. Χρειάστηκε να δούμε ένα νεκρό μωρό για να μπορέσουμε να ταρακουνηθούμε λίγο, έπρεπε η κρίση να βγει με κινηματογραφικό τρόπο για να μπορέσουμε κάποιοι σε αυτή την ήπειρο να αρχίζουμε να αντιδρούμε.

Που πήγε όμως το πραγματικό πνεύμα, η πραγματική μας ουσία; Αντί να ανοίγουμε ως Ευρώπη την αγκαλιά μας με αποδοχή και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη φροντίδα σε ανθρώπους που τους κυνηγάει ο θάνατος, φοβόμαστε όλο και περισσότερο και μένουμε εγκλωβισμένοι στη προσωπική μας αν-ασφάλεια.

Αυτή η Ήπειρος γέννησε μεγάλους φιλοσόφους και ανθρώπους του πνεύματος, χιλιάδες άνθρωποι ίσως και εκατομμύρια ακολουθούν ένα άλλο πιο πνευματικό μονοπάτι: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, εναλλακτικοί, άλλες θρησκευτικές ομάδες και οι αγνωστικιστές άθεοι όλοι μιλάνε για μία νέα ηθική. Που είναι όμως αυτή η συμπεριφορά που θα μας αποδείξει ότι όντως δεν έχουμε αποκοιμηθεί από την κρίση. Η τηλεόραση ασχολείται περισσότερο με την οικονομία παρά με το ότι κάθε μέρα ξεβράζωντε νεκροί στα σύνορα μας, ότι περπατάνε την χώρα μας απελπισμένοι και πεινασμένοι χιλιάδες άνθρωποι.

Που πήγε η πνευματικότητα αγαπητοί μου φίλοι; Γιατί δε μπορούμε να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε πνευματικοί όταν καθαρίζουμε τους κρυστάλλους μας στο σπίτι ή όταν κάνουμε ρεικι σε έναν γνωστό μας ή νοιώθουμε τρομερά χαλαροί μετά από έναν διαλογισμό ή αφότου διαβάσουμε ένα βιβλίο από κάποιον σημαντικό άνθρωπο όταν αδιάφοροι είμαστε στο θάνατο του διπλανού μας;  Η πνευματικότητα δεν κερδίζετε στα σπίτια μας αλλά εκεί έξω και για αυτό και το προσφυγικό είναι ίσως η τελευταία μας ευκαιρία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, να αποδείξουμε ότι έχουμε διαμορφώσει έναν άλλο χαρακτήρα ότι υπηρετούμε ένα άλλο πνεύμα διαφορετικό από αυτό του εαυτούλη μας και του κέρδους. Ποια η σημασία να μάθουμε ότι κάποτε είμασταν κάποιος σημαντικός άνθρωπος στη παρελθούσα ζωή μας όταν δεν έχουμε μάθει πώς να βοηθάμε το διπλανό μας στη τωρινή μας ζωή;

Τη σημασία έχει η εξέλιξη του εαυτού μας όταν δεν εξελλίσουμε την κοινωνία μας και δεν βοηθάμε τον διπλανό μας. Πως άραγε καν μπορούμε να φανταζόμαστε ότι μπορούμε πραγματικά να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι πέρνοντας βαθμούς από διάφορες σχολές και μιλώντας με αγγέλους και διαβάζοντας αστρολογικούς χάρτες όταν δεν μπορούμε να κουνήσουμε το σώμα μας και να προσφέρουμε τη βασική βοήθεια σε ανθρώπους που τους κυνηγά ο θάνατος;

Η Κρίση αυτή είναι μία από τις τελευταίες ευκαιρίες μας να μπορέσουμε να γίνουμε άνθρωποι, μετά κοιτάμε και την πνευματική εξέλιξη, ας φανούμε επιτέλους αντάξιοι των προσδοκιών μας.

Christos Archos
Editor Ellinika.omtimes.com