ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ;

Τό αποτέλεσμα, πού τό γεύονται όλοι οί άνθρωποι, δέν άργησε νά έλθει. Ό θάνατος τούς βρήκε καί τούς δύο.

Πέθανε ό πλούσιος και ετάφη. Πέθανε καί ό Λάζαρος, αλλά, υπό τών αγγέλων εφέρθη στόν κόλπο τού Αβραάμ. Δέν μάς λέει ό Κύριος ότι καί ό Λάζαρος ετάφη (άν καί τόν έθαψαν, ή ίσως -λόγω φτώχιας του- τόν πέταξαν στά σκουπίδια), και αυτό υποδεικνύει τήν αξία τού θανάτου τού πιστού, ότι δηλαδή απ’ ευθείας μεταφέρεται ή ψυχή του στήν Παρουσία τού Θεού, διότι, όπως προανέφερα: “Πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού” [Ψαλμοί, 116:15].

Από εδώ αρχίζει τώρα τό ζητούμενο σκηνικό γιά τήν απόδειξη τής ενσυνείδητης ή τής ασυνείδητης κατάστασης τής ψυχής τού ανθρώπου μετά τόν θάνατό του.

Διαβάζοντας τά παραπάνω εδάφια τής αληθινής αυτής αφήγησης τού Κυρίου, βλέπουμε τά εξής:

• Στήν ψυχή υπάρχει πλήρης συναίσθηση.
• Υπάρχει πλήρης αναγνώριση.
• Υπάρχει πλήρης ενθύμηση.
• Μπορεί καί μιλάει καί νά συνεννοείται.

Ό πλούσιος συναισθανόταν πού βρίσκεται:

“Και εν τω άδη υψώσας τους οφθαλμούς αυτού, ενώ ήτο εν βασάνοις, βλέπει τον Αβραάμ από μακρόθεν και τον Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού”.

Αδύνατον είναι λοιπόν νά συμβαίνει κάτι τέτοιο σέ ψυχή πού… δέν έχει συνείδηση.

Ό πλούσιος αναγνώριζε, καί τόν Αβραάμ αλλά καί τόν Λάζαρο:

“Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον τον Λάζαρον“.

Αδύνατον είναι λοιπόν νά συμβαίνει κάτι τέτοιο σέ ψυχή πού… δέν έχει συνείδηση.

Ο πλούσιος μπορούσε νά θυμηθεί, καί τού θύμιζε ό Αβραάμ αυτά πού θά ευχόταν ό πλούσιος νά μή θυμάται ποτέ, διότι η ενθύμηση αυτή θά τόν βασάνιζε στήν αιωνιότητα: