Η εν αγνοια Σοφια! Baba Faqir Chand

Θυμάται ο Baba Ji ( Baba Jaimal Singh ):

« Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, στις μονάδες του στρατού δόθηκαν τέσσερις ημέρες αργία. Καθώς δεν μου είχε ανατεθεί κανένα επίσημο καθήκον κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένιωσα ότι μπορούσα να περάσω καλύτερα αυτό το διάστημα διαλογιζόμενος στο δωμάτιό μου. Ως εκ τούτου, είπα στο μάγειρα να μην με ενοχλήσει και ότι αν χρειαζόμουν φαγητό θα του το ζητούσα προσωπικά. Επίσης, αν κάποιος ρωτούσε για μένα, να του έλεγε  ότι ήμουν έξω.

« Αυτό λοιπόν που συνέβη είναι ότι αμέσως μετά, η παρουσία μου ήταν απαραίτητη για τη σύνταξη κάποιων λογαριασμών. Η πόρτα μου βέβαια ήταν κλειδωμένη, όλοι όσοι ήρθαν να μου φωνάξουν, γύρισαν πίσω απογοητευμένοι. Εν τω μεταξύ, ο υπεύθυνος της Μονάδας είχε απαιτήσει την σύνταξη των λογαριασμών από τον υπάλληλο, ο οποίος πραγματικά δεν ήξερε τι να κάνει κατά την απουσία μου. Όταν η σκέψη ότι θα πρέπει να αναφέρει την απουσία μου στον αξιωματικό πέρασε από το μυαλό του, με είδε μπροστά του και με άκουσε να του λέω ότι θα πρέπει να προετοιμάσει το λογαριασμό. Και αυτό ο υπάλληλος έκανε. Τέτοιοι λογαριασμοί συντάσσονταν τρεις φορές την ημέρα, και κατόπιν αποστέλλονταν στον αξιωματικό από τον υπάλληλο αμέσως μόλις αυτός τους ελάμβανε.

« Αυτό συνεχίστηκε για όλες τις τέσσερις ημέρες κατά τις οποίες ήμουν απασχολημένος με τον διαλογισμό στο δωμάτιό μου. Ωστόσο, εγώ δεν γνώριζα τίποτα γι’ αυτό, γιατί έβγαινα από το δωμάτιό μου μόνο στις τέσσερις το πρωί και στις δέκα το βράδυ και αυτό αποκλειστικά για να ικανοποιήσω την φυσική μου ανάγκη.