ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ;

Λέγει προς αυτόν ο Αβραάμ, Έχουσι τον Μωϋσήν και τους προφήτας, ας ακούσωσιν αυτούς.

Ο δε είπεν, Ουχί, πάτερ Αβραάμ, αλλ’ εάν τις από νεκρών υπάγη προς αυτούς, θέλουσι μετανοήσει.

Είπε δε προς αυτόν, Εάν τον Μωϋσήν και τους προφήτας δεν ακούωσιν, ουδέ εάν τις αναστηθή εκ νεκρών θέλουσι πεισθή.” [Λουκάς: ις’ 19-31].

Εδώ θά πρέπει να επισημάνω, ότι, αυτή ή περίπτωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΒΟΛΗ αλλά ένα αληθές περιστατικό, τό οποίον συνέβη στήν Παλαιά Διαθήκη, εξ’ ου καί ή αναφορά στόν Κόλπο τού Αβραάμ. Εάν επιμένουν κάποιοι πώς ήταν παραβολή τότε θά πρέπει νά μάς εξηγήσουν γιατί αναφέρει ό Κύριος όνομα, αυτό τού Λαζάρου, καί τί σημαίνει αυτό; Διότι, γιά πρώτη και μοναδική φορά στίς παραβολές Του ό Κύριος κάνει ονομαστική αναφορά σέ πρόσωπο!

Άς δούμε όμως αυτό πού συμβαίνει στήν μετά θάνατον κατάσταση τών δύο “πρωταγωνιστών” μας, όπου αναφέρονται στήν αφήγηση αυτή τού Κυρίου.

Ό πλούσιος (δίχως νά τόν καταδικάζει αυτό, διότι τά (έντιμα) πλούτη δέν είναι κακό στόν άνθρωπο γιά νά τόν στείλουν στήν κόλαση), ο πλούσιος λοιπόν απολάμβανε έν ζωή κάθε αγαθό, καί καλοπέρναγε, δίχως νά λογαριάζει τόν συνάνθρωπό του. Παρόλο τά πλούτη του, πού θά μπορούσε νά βοηθήσει καί τούς μή έχοντας, όπως τόν φτωχό Λάζαρο, δέν τό έκανε. Αυτό τόν καταδίκασε τελικά, διότι είχε τό θάρρος του στά χρήματα καί ή καρδιά του δέν λογάριαζε τόν Θεό.

Ο Λάζαρος, πάμφτωχος καί καταπληγωμένος (δίχως νά τόν έστελνε στόν Παράδεισο αυτό, διότι η φτώχια από μόνη της δέν σέ βάζει στήν Σωτηρία τού Χριστού, αλλά η αγαθή καρδιά σου πού δέχεται τό Σωτήριο Έργο τού Κυρίου καί τό κρατά έως τέλους), κείτονταν λοιπόν ό Λάζαρος πληγωμένος έξω από τήν πόρτα τού πλουσίου, ζητώντας νά χορτάσει τήν πείνα του από τά ψίχουλα πού πετούσε ό πλούσιος στά σκυλιά του ίσως. Αυτά τά σκυλιά έγλυφαν καί τίς πληγές τού Λάζαρου. Μέ λίγη φαντασία μπορούμε νά καταλάβουμε τήν τραγική κατάσταση τού ανθρώπου εκείνου.