Jane Goodall: Σποροι Ελπιδας!

JANE GOODALL «Προσωπικά, βεβαίως και πιστεύω σε μια ανώτερη πνευματική δύναμη, πολύ μεγαλύτερη από εμένα, εκ της οποίας έχω αντλήσει δύναμη σε στιγμές θλίψης, και φόβου.Σε αυτό πιστεύω, και ήταν πάρα πολύ δυνατή δύναμη στο δάσος.»

Συνέντευξη από τον Χέ νρυ Νίκολις Η Τζέυν Γκούνταλ πρόκειται για μια σθεναρή πολεμίστρια, που ταξιδεύει 300 ημέρες τον χρόνο σε μια παγκόσμια ομιλιτική περιοδεία, ώστε να αυξήσει την επίγνωση, να κινητοποιήσει αλλαγές, και να ενθαρύννει τον καθένα μας, να βοηθήσουμε να βελτιώσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε.Η αγάπη της Τζέην για τα ζώα ξεκίνησε, από μικρή ηλικία τον Ιούλιο του 1960.Στην ηλικία των 26 χρόνων, ακολούθησε το όνειρο της και ταξίδεψε από την Αγγλία, στην σημερινή Τανζανία, θαραλλέως, εισέρχοντας, στον κόσμο των άγριων χιμπατζίδων, για τον οποίο μέχρι τότε  λίγα πράγματα ήταν γνωστά. Εξοπλισμένη με τίποτε άλλο, παρά ένα τετράδιο και ένα ζευγάρι κυάλια, και την ατελείωτη υπομονή και αισιοδοξία της, απέκτησε την εμπιστοσύνη των χιμπατζήδων Γκόμπι, και άνοιξε για όλους, ένα οριστικό παράθυρο στις ζωές τους, Οι σπουδές της Τζέην έχουν διδάξει στην ανθρωπότητα ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα- ότι οι άνθρωποι δεν πρόκειται για τα μοναδικά πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη που κατέχουν προσωπικότητες, νου ικανό για σκέψη, και κυριοτέρον από όλα, συναισθήματα. Τα ευρήματα της  τράνταξαν την επιστημονική κοινότητα και μας κινητοποίησαν να επαν-αξιολογήσουμε την σημασία του να είμαστε άνθρωποι. Τον Φεβρουάριο του 1935, τον χρόνο του Βασιλιά Γεώργιου του Πέμπτου, ο ασημένιος τζούμπιλι, ένας χιμπατζής στον Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου που ονομαζόταν Μπούμπου, γέννησε ένα θηλυκό απόγονο.Μερικούς μήνες αργότερα, δόθηκε σε ένα μικρό ξανθό κοριτσάκι ένα πάνινο ομοίωμα της νέας εκείνης άφιξης του ζωολογικού κήπου, ως δώρο για τα πρώτα της γενέθλια.Πρόκειται για την πρώτη επαφή της Τζέην Γκούνταλ με χιμπατζή. Κατά την διάρκεια της ζωής της έχει λάβει σχεδόν 50 επίτημα διπλώματα, και έγινε  Αγγελιοφόρος  της Ειρήνης των Ηνωμένων Εθνών, το 2002 και ονομάστηκε «Κυρία Τζέην» το 2004. Μολονότι έχω μόνο διασχίσει το Λονδίνο για να την γνωρίσω, αισθάνομαι σαν να έχω φτάσει στο τέλος κάποιας επικής έρευνας του Χένρυ Στάνλευ…