Συγχωρεση = Αγαπη για τον εαυτο

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει μια ή δύο ιστορίες για ένα κακοποιημένο άτομο που καλλιεργεί μια βαθιά αίσθηση ντροπής, ενοχής, και επιθυμίας για την πιο οδυνηρή τιμωρία του θύτη. Αυτό το κακοποιημένο άτομο όχι μόνο δεν θεραπεύετε από την κατάχρηση, αλλά μέσα από αυτήν την παγιοποίηση όλης αυτής της αρνητικότητας, πέφτει θύμα από φυσικές ασθένειες και από ψυχικό μπλοκ. Όταν ένα τέτοιο πρόσωπο μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό από το δηλητήριο μίσους και θυμού, και να συγχωρέσει τον θύτη, όχι μόνο ξεπερνά τις ασθένειες, αλλά βρίσκει μια καρδιά γεμάτη με κατανόηση και συμπόνια.

Στην παρούσα στιγμή, είμαστε πάντα λουσμένοι με τη θεία χάρη και το φως που συγχωρεί. Έτσι προκύπτει η βαθιά συνείδηση ​​της ανάγκης μας απλά να αφήσουμε να πάει η αίσθηση της ζημίας. Αυτό προέρχεται συνειδητοποιώντας την αλήθεια ότι η ζωή είναι αποκαλυπτική για μας. Δηλαδή αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πολύ περισσότερα στη ζωή μας. Η δική μας αίσθηση της ζημίας διαλύεται φυσικά σε μια πιο επεκτατική συνείδηση. Έτσι, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια, θα συγχωρήσουμε και θα προχωρήσουμε σε υψηλότερα πράγματα.

Η εξάσκηση αυτής της απλής αλήθειας ότι ο χρόνος έρχεται όταν ξαφνικά, οι Θείες ιδιότητες αρχίζουν εκδηλώνονται με τα θαύματα τους και βλέπουμε ότι δεν έχουμε συγχωρήσει όσους μας έχει βλάψει. Η συγχώρεση είναι κάτι που συμβαίνει σε μας γιατί ξέρουμε ότι «Τα λάθη είναι ανθρώπινα και ας τα συγχωρήσει ο Θεός». Ξέρουμε όμως αν εμείς συγχωρούμε, τότε κάποιος άλλος θα μας συγχωρήσει και τα δικά μας λάθη. Θυμηθείτε εξάλλου τα λόγια του Ιησού Χριστού: «Συγχώρησε και θα συγχωρεθείς και συ».