Ο νομος της Ελξης

Από τη Μαρία Μουρτζούκου

(Ο Θεός) Έδωσε λήθη σε τούτους που Αγαπά,

Ιδού, τα παιδιά είναι η κληρονομιά

του Κυρίου,

Η ανταμοιβή μία, ο καρπός της μήτρας.

Oλα επιστρέφουν εκεί που ξεκίνησαν…

Αναπόφευκτα. Ο Νόμος της Έλξης.

Άφησα μια σκέψη, τόσο ανάλαφρα.. και κάτι σκοτεινό ήρθε και με επισκέφτηκε, φοβήθηκα αλλά χωρίς να φοβηθώ πραγματικά. Με περίμενε εκεί να ανοίξω τη πόρτα. Μέσα μου ήξερα οτι εγω το κάλεσα αλλά δεν θυμόμουν πότε!

Ολη μέρα ήμουν μέσα στη λύπη. Πόσο μεγάλη λύπη.

Βγήκε ο Ήλιος, προσευχήθηκα να μου δείξει, να φωτίσει τη μνήμη μου, πότε και τί ζήτησα.

Και αμέσως θυμήθηκα. Ζήτησα να φωτιστούν τα σκοτάδια μου. Ζήτησα να συνδεθώ με τη σκοτεινή μου πλευρά.

Οι άνθρωποι στο δικό μου το κατώφλι ήταν όλα όσα άφησα πέρα, όλα όσα αρνήθηκα να αγκαλιάσω ή απλά δεν ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω. Αισθανόμουν τόσο πλήρης τη στιγμή που το ζήτησα! Τόσο δυνατή. Τόσο αισιόδοξη!

Η μεγαλύτερη λύπη, θυμήθηκα, ήρθε τη μέρα που αφιέρωσα στη χαρά.

Πήγα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου. Είδα τις σαπουνάδες να ενώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας πολύχρωμα μάνταλα. Είδα τις μικροσκοπικές φούσκες να κυλούν εναγωνίως αναζητώντας να ενωθούν με κάποιο απο τα μάνταλα.

Θυμήθηκα τους Ιερούς νόμους.

Ο Μεγάλος πόνος θα προσελκύσει μεγάλη χαρά. Είναι ένας μυστικός Ιερός Νόμος. Αυτός που δε ζητά τίποτα έχει κάθε τι.

Πόσο Σοφία και πόση Αγάπη υπάρχει στη Λήθη.

Όσοι θυμώνουν με τον Θεό που τους κρύβει τις αλήθειες, είναι αλήθεια οτι ποτέ δεν χρειάστηκε οι ίδιοι να αποκαλύψουν ένα μεγάλο μυστικό. Είναι σα να σου ζητάει ένα παιδί μέσα στον πόνο του να του πείς γιατί το άφησες να καεί, τη στιγμή που και οι δυό σας γνωρίζετε οτι μόνο του έβαλε τα χέρια στη φωτιά και απλά δε πρόλαβες να το σταματήσεις. Του είχες δώσει προειδοποίηση που ξέχασε ή αγνόησε μέσα στην παιδική του ελαφρότητα.