Ο Θεος σεβεται το θελημα μας!

Είναι συγκινητική η διακριτικότητα της αγάπης του Θεού, όπως μας την αποκάλυψε ο γέρονας. Ήμασταν μια φιλική συντροφίά στα Καλλίσια, δίπλα στους βράχους του μοναστηριού, έχοντας ανάμεσα μας το Γέροντα. Ήταν νύχτα παραμονή του Αγίου πνεύματος. Ο Γέροντας μας έκανε μία κατανυχτική, εξωτερική και εσωτερική, περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε που, όπως έλεγε “το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών”.  Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ενα αφυπνιστικό μήνυμα: “Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, δε θέλει να την παραβιάσει. Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα τη μεταμορφώσει”. Τα λόγια του θύμιζαν την Αποκάλυψη: “Ισού έστησκα επι την θύραν και κρούω εαν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’αυτού και αυτός μετ’εμού”.

Ο Παντοδύναμος Θεός χτυπά διακριτικά τη πόρτα της ψυχής του αδύναμου ανθρώπου και περιμένει υπομονητικά να του ανοίξει, για να τον κάνει αληθινά ευτυχή, κι αυτός τις πιο πολλές φορές κάντοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, που Εκείνος του χάρισε, δεν του ανοίγει, μένοντας κλεισμένος στη δυστυχία του. Πόσοι απο εμάς άραγε έχουμε τη φρόνηση να κάνουμε πράξη την ικεσία: “Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας, έλθε και σκήνωσον εν ημίν”; Πόσοι απο μας λέγοντας αυτή την προσευχή δεν αμπαρωνόμαστε στη μοναξιά της ανασφάλειας μας; Και ο Θεός σέβεται την αφροσύνη μας γιατί και αυτή αποτελεί έκφραση της ελευθερίας μας. Μια μέρα ο Γέροντας μου είπε: ” Ο Θεός σέβεται το θέλημα μας” .  Και μία άλλη : ¨Ό,τι κάνεις να το κάνεις επειδή το θέλει, ελεύθερα, υπεύθυνα και με ευχαρίστηση”. Προσπαθούσα να εμβαθύνω στις επιγραμματικές, αλλά πολυσήμαντες αυτές συμβουλές του.