ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ;

Εάν υπήρχε πλήρης ασυνειδησία, από τήν στιγμή τού θανάτου τού πιστού έως τήν ανάσταση, τότε λογικά αυτές οι ψυχές δέν έπρεπε νά αισθάνονται καί νά μιλούν. Αυτό πού βλέπουμε όμως, είναι ότι καί αισθάνονται αλλά καί μιλούν. Σέ ανάπαυση τούς έβαλε ο Θεός ντύνοντας τους μέ λευκές στολές, σέ ανάπαυση ενσυνείδητη όμως καί όχι ασυνείδητη.

Κάποιος φίλος αγαπητός, -πού υποστηρίζει τήν ασυνειδησία τής ψυχής- στήν αναφορά μου αυτή μού είπε ότι, “αυτές οι ψυχές ήταν μιά ειδική κατηγορία”. Λές καί η ασυνείδητη ή ενσυνείδητη κατάσταση τών ψυχών, δέν θά ίσχυε γιά όλους αλλά μιά μερίδα ψυχών θά εξαιρούντο από τήν κατάσταση εκείνη. Αυτό φυσικά δέν στέκει στήν λογική και κατά συνέπεια άσκοπο είναι νά επιμένουν κάποιοι στόν ισχυρισμό τους.

Οι υποστηρίζοντες τήν άποψη αυτή τής ασυνείδητης μετά θάνατον κατάσταση τής ψυχής, επικαλούνται καί κάποια εδάφια από τήν Παλαιά Διαθήκη, μέ περισσότερο αγαπημένα αυτά τού Εκκλησιαστή, όπου μιλά γιά τήν ψυχή τήν αποθνήσκουσα πού δέν γνωρίζει ουδέν. Πιστεύω ότι είναι ανάξιο λόγου νά σταθώ στήν εν λόγω αναφορά, διότι τούς διαφεύγει μάλλον ή φράση κλειδί. Τούς διαφεύγει, καθώς φαίνεται, ότι ό Εκκλησιαστής τό λέει τούτο υπογραμμίζοντας παράλληλα αυτό πού δέν θέλουν μάλλον νά δούν κάποιοι, ότι, η ψυχή πού πεθαίνει δέν έχει πράξη ούτε λογισμό, ούτε γνωρίζει οτιδήποτε τό οποίον γίνεται στήν ζωή εκείνη πού άφησε πίσω της, δηλαδή: “δέν γνωρίζει πλέον τί γίνεται υπό τόν ήλιον“.

Επόμενο είναι νά μή γνωρίζει κάτι τέτοιο ή ψυχή, εφόσον μεταφέρθηκε σέ μιά άλλη σφαίρα, σέ μιά άλλη διάσταση… βρίσκεται πλέον στήν Παρουσία τού Θεού, όπου σύμφωνα καί μέ τόν Απόστολο Παύλο, “εκεί είναι πολύ πλέον καλύτερα”.