Λεο Μπουσκαλια: Η ζωη ειναι επιλογη και ειναι στα χερια σου!

Το ρισκάρισμα – αυτό είναι το κλειδί για την αλλαγή.

Θέλω να σας διαβάσω κάτι: Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος. Και λοιπόν; Συχνά λέω πως ο κόσμος βλέπει τον Μπουσκάλια σαν ένα είδος τρελού. Είναι πραγματικά τρελό! Εγώ όμως το γλεντάω αφάνταστα, ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία. Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός.

Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά.

Κλαίω από, από απελπισία.

Μερικές φορές κλαίω διαβάζοντας τις εργασίες των μαθητών μου.

Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους.

Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους να αγαπιούνται.

Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια.

Όταν ανοίγεσαι στους άλλους,κινδυνεύεις να μπλεχτείς.

Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στην ζωή;

Δεν έχω καμιά διάθεση να ζήσω μόνος μου σ’ ένα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Ας βρούμε τρόπους να κάνουμε την κατάσταση αυτή μια ευκαιρία χαράς. Όταν δείχνεις τα συναισθήματα σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου. Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου.

Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα από την ανθρωπιά σου.

Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου στο κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις. Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα. Κι ούτε είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα πει «Είναι απατεώνας. “Ελα, Μέιμπελ, αρκετά ακούσαμε. Πάμε σπίτι».

Κι αυτό είναι πολύ καλό, ξέρετε, και σωστό. Δεν είναι δυνατόν να σε αγαπούν όλοι. Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς, και όχι για να πάρεις ανταπόκριση – αυτό δεν είναι αγάπη.