Ζωντας μια ζωη συνειδητοτητας

Συνέντευξη με τον don Miguel Ruiz jr

Super Souls: Συζητούσαμε τις προάλλες για «Τα πέντε επίπεδα της προσκόλλησης» και πράγματι μου φάνηκε πολύ συναρπαστικό το μονοπάτι που έχεις επιλέξει. Μπορείς να μοιραστείς κάποιες από τις εμπειρίες σου μαζί μας?

Don Miguel Ruiz Jr: Το αστείο είναι ότι κάθε φορά που δίνω συνέντευξη και βλέπω την κάμερα να με τραβάει έχω την παρόρμηση να ξεκινήσω την δουλειά που έκανα την περίοδο που εργαζόμουν στην βιομηχανία του κινηματογράφου. Λοιπόν σκοπός μας είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και να εργαζόμαστε από κοινού για την επίτευξη των στόχων μας. Καθώς ταξίδευα αυτή τη χρονιά συνειδητοποίησα ότι πολλές διαλέξεις μου έχουν ακριβώς την ίδια λειτουργία. Είτε δίνω διάλεξη σε μια μεγάλη και οργανωμένη Εκκλησία είτε σε ένα μικρό ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο είτε σε ένα εστιατόριο που σερβίρει τάκος, -ναι πράγματι έχω κάνει παρουσίαση και σε εστιατόριο που σερβίρει τάκος. Ο χώρος που είχα κλείσει στο Μοδέστο δεν ήταν αρκετά μεγάλος για το ακροατήριο που τελικά επιθυμούσε να παρακολουθήσει την ομιλία και έτσι ζητήσαμε από ένα γειτονικό εστιατόριο με τάκος να με φιλοξενήσει. Και έτσι να ‘μαι σε ένα κατάμεστο χώρο ανάμεσα σε 75 ανθρώπους και τάκος να δίνω διάλεξη. Ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Είμαστε όλοι κομμάτι της ίδιας κοινότητας και εργαζόμαστε για το κοινό καλό της.

Είχαν περάσει δύο ώρες και παρατήρησα την τεράστια διαφορά μεταξύ των πρώτων παρουσιάσεων του βιβλίου μου τον Φεβρουάριο και της τελευταίας παρουσίασης του Δεκεμβρίου. Ανέπτυξα πολύ παραπάνω τα θέματα που παρουσίαζα κάτι που ήταν πολύ σπουδαίο επειδή το ίδιο το κοινό μου έδωσε την αφορμή μέσω των ερωτήσεων όπου μου έθετε.